How to build a tree: John Grade en zijn Middle Fork MadArt

Je kiest een boom uit. Je klimt er in en maakt een gipsafdruk van de bast en de takken. Die gipsafdruk takel je in delen uit de boom en die breng je naar een werkruimte. Daar beplak je alle gipsen onderdelen met kleine blokjes cederhout. Dan haal je het gips weg, zet de onderdelen in elkaar en je hebt de omtrek van een boom. Op ware grootte.

 Foto: Designboom.com

Kunstenaar John Grade maakte samen met honderden vrijwilligers een beeld van een 140 jaar oude Hemlock spar. Hier laat hij zien hoe dat ging:

                                                 http://vimeo.com/117766008

Via @Designboom
Bronnen
http://vimeo.com/117766008
http://www.designboom.com/art/john-grade-middle-fork-sculptural-tree-skin-02-03-2015/

De laatste McDonalds hamburger in IJsland

Deze hamburger werd 1922 dagen geleden klaargemaakt.
Toen McDonalds in 2009 zijn laatste restaurant in IJsland ging sluiten kocht Hjortur Smarason deze hamburger met frietjes en heeft ze bewaard. Vorig jaar was de maaltijd te zien in het Nationale Museum van IJsland. Nu wordt er een webcam boven gehangen zodat de hele wereld het verrotten van de maaltijd kan aanschouwen.
Je bent gewaarschuwd: het kan even duren voordat je iets ziet veranderen!

 Via March against Monsanto

Bronnen
Webcam at Bus Hostel Reykjavik- bushostelreykjavik.com:
'The last McDonalds hamburger in Iceland'
True Activist- trueactivist.com:
'Wouldn't it be nice if this was the last McDonald's meal ever!
The Verge- theverge.com:
'Watch a live stream of the only remaining McDonald's hamburger in Iceland'

Uldus Bakhtiozina en de magie van fotografie

“Het is niet makkelijk om anders te zijn. Vooral niet in Rusland.”
Op het podium staat een vrouw die er uitziet als een sprookjesfiguur. Het is Uldus Bakhtiozina, een jonge Russische kunstenares die stralend over haar mening en verbeelding spreekt. Met een zangerig accent vertelt ze in het Engels wie ze is en waar haar werk over gaat. Ze is bekend geworden met sprookjesachtige en surrealistische fotobeelden.

Picture: TED- www.ted.com

Politiek en kunst
Ze begon ooit aan een studie politicologie, maar besefte al snel dat ze niet de politiek in wilde. Daarna ging ze naar een kunstacademie in Engeland. Ze heeft olieverfschilderijen en keramieken beelden gemaakt, maar kwam tot de conclusie dat fotografie het medium is dat het beste bij haar past.

Fotografie als ambacht
Ze beschouwt fotografie als een midddel om een boodschap te zenden. “Met mijn kunstwerken maak ik maatschappelijke kwesties in mijn omgeving in Rusland bespreekbaar”.
En ze beschrijft haar foto’s als handgemaakte creaties. Ze naait kostuums, plakt decors, tekent en kookt- wat nodig is om het beeld dat ze voor zich ziet vorm te geven maakt ze zelf. Ze werkt analoog: met filmrolletjes, die ze zelf ontwikkelt en afdrukt. Ze werkt gemakkelijk meer dan 3 maanden aan één foto.

Be brave, be ironic and be funny
Uldus: ” In Rusland zijn de meeste meisjes van 18, 19 jaar al klaar voor het huwelijk Trouwen is hun grote droom. Ons wordt van jongs af ingeprent dat een geslaagd huwelijk een geslaagd leven betekent. De meeste meisjes vechten voor een goede man.

Hoe zit dat met mij? Ik ben 27 jaar oud. De Russische samenleving ziet me als een ouwe vrijster, een hopeloos geval dat nooit zal trouwen. Daarom kun je me zien met een Mexicaans vechtmasker op, of in een trouwjurk, wanhopig in m'n tuintje. Maar onthoud dat ironie het sleutelwoord is. Ik gebruik het om meisjes te motiveren om voor hun doelen en dromen te vechten en stereotypen te veranderen. Wees dapper en ironisch. Het helpt. Wees grappig en creëer iets magisch.”

Bronnen
TED- https://www.ted.com/talks/uldus_bakhtiozina_wry_photos_that_turn_stereotypes_upside_down?language=en
uldus.com

De Tasmaanse tijger

De Tasmaanse tijger leefde ooit in Australië. Het laatste dier dat door mensen is gezien stierf in 1936 in de dierentuin van Hobard, de hoofdstad van Tasmanië.

Het dier heeft het lichaam van een wolf en de kop van een hond. Vanwege zijn lange staart en de zwarte strepen over zijn rug zijn de inwoners van Tasmanië hem Tasmaanse tijger gaan noemen.

 Foto E.J. Keller, eerste helft 1900. Publicatie Thycaline op http://www.naturalworlds.org

Geen wolf, geen hond, geen tijger maar...
Wetenschappers noemen het dier Thylacinus cynocephalus: buideldier-met-het-hoofd-van-een-hond. En dat is de juiste naam want dit beest is geen wolf, geen hond en geen tijger, maar een buideldier. Net als de kangeroe, de possum, het koalabeertje en de buidelmuis. Buideldieren dragen hun jongen maar kort in hun buik. De jongen groeien grotendeels op in een holletje van vel en bont dat bij het lichaam van het buideldier hoort.

 Illustratie Harriet Scott. Publicatie Thycaline op http://www.naturalworlds.org

De buidelwolf is een roofdier
De Tasmaanse tijger of buidelwolf was een van de grootste roofdieren van Australië. Zijn lichaam kreeg de vorm van een wolvenlichaam omdat hij in eenzelfde soort omgeving leefde als wolven in Europa en Noord-Amerika. Waarschijnlijk joeg hij wel op iets kleinere prooien dan de wolf: geen schapen maar kippen.

De "International Union for the Conservation of Nature (IUCN)" verklaarde in 1986 dat de Tasmaanse tijger officiëel is uitgestorven. Toch blijven er al sinds 1936 berichten komen dat het beest- of zijn pootafdrukken- zijn gezien.
Dit zijn filmbeelden van de laatste Tasmaanse tijgers in de dierentuin van Hobard, vermoedelijk rond 1933 gemaakt:

 Bron: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/transcoded/8/80/Thylacine_footage_compilation.ogv/Thylacine_footage_compilation.ogv.360p.webm

Via @HistoricalPics
Bronnen
http://www.naturalworlds.org/thylacine/index.htm
http://nl.wikipedia.org/wiki/Buideldieren

Prynt maakt van je mobieltje een polaroidcamera

Het idee van Prynt om je mobieltje via de beschermhoes in een kleine polaroidcamera te kunnen veranderen slaat zo aan dat er al binnen 24 uur massaal was gereageerd op Kickstarter.
En de reacties blijven binnenstromen zodat het bedrag dat ze binnenhalen om dit bedrijf op te zetten blijft groeien...

http://www.pryntcases.com/
https://www.kickstarter.com/projects/prynt/prynt-the-first-instant-camera-case-for-iphone-and

Prins Clausprijs voor plantenkenner Rodriguez

Abel Rodriguez groeide op in het Amazonegebied in Colombia en ontvangt de Grote Prins Claus Prijs 2014 voor de manier waarop hij zijn kennis van natuur en planten deelt met anderen. In Colombia staat hij bekend als ‘ the namer of plants’.

Rodriguez werkte in eerste instantie als gids voor onderzoekers die zich inzetten voor het behoud van het regenwoud.
In de jaren ’90 verhuist naar Bogota, op de vlucht voor het geweld van gewapende conflicten in zijn geboortestreek. Daar begint hij de planten die hij zo goed kent te tekenen en schilderen.

Zijn prachtig gedetailleerde afbeeldingen laten zien hoe hij en zijn volk, de Nonuya’s, kijken naar de natuur om hen heen. De samenhang die zij zien tussen planten, dieren, aarde en seizoenen draagt bij aan de westerse kennis over dit tropische woud en dat is van grote waarde voor het behoud daarvan.

Tentoonstelling tot maart 2015
Het werk van Abel Rodriguez is tot en met 6 maart te zien in de Prince Claus Fund Gallery.
‘Mogaje Guiju - Abel Rodríguez: El nombrador de plantas. An exhibition of works by the Namer of Plants’.
Maandag t/m vrijdag 10:00-17.00uur, Herengracht 603, Amsterdam.

Bronnen
Prins Claus Fonds
Tropenbos International

Tegenlicht over digitaal geheugenverlies

De indrukwekkende VPRO Tegenlicht reportage 'Digitaal geheugenverlies' gaat over het dreigende verlies van ons verleden. Boeken worden weggegooid en informatiedragers verouderen binnen 1 generatie. De informatie die wij nu hebben over ons verleden raakt kwijt.

Rondgang langs kritische denkers
'Digitaal geheugenverlies' is een avontuurlijke documentaire waarbij je gaandeweg pas gaat beseffen wat de werkelijke omvang van dit het archiveringsprobleem is. Het verhaal leidt langs verschillende gedachten over dit onderwerp. De makers nemen je mee op bezoek naar onder andere het Koninklijk Instituut voor de Tropen dat onlangs zijn collectie verloor en de bibliotheek van Alexandrië, die deze collectie overnam.

Bevlogen bewakers 
Met nieuwe informatie wordt ondertussen ook steeds onzorgvuldiger omgegaan. Wat zich afspeelt in onze wereld bewaren we bijvoorbeeld op een groeiend aantal verschillende informatiedragers, die onderling geen informatie kunnen uitwisselen. Er zijn bitter weinig mensen bezig om structureel oude informatie over te zetten naar nieuwe media. Tegenlicht laat een aantal van hen aan het woord.
Zoals de bevlogen ruimtevaarders die in een oud McDonald's restaurant de eerste beelden van de maan proberen af te spelen met stokoude N.A.S.A. apparatuur. En een internethistoricus die in een oude bergschuur razendsnel nationale propagandawebsites download wanneer een dictator de macht verliest. 

Macht en manipulatie
Niet alleen de vluchtigheid van nieuwe media is verontrustend. Ook de macht van degenen die onze media beheren vormt een gevaar voor het behoud van bestaande kennis. Een gebrek aan kennis ondermijnt het vormen van nieuwe kennis en inzichten. En volgens Ismail Serageldin, directeur van de bibliotheek van Alexandrië, betekent het verlies van kennis over ons verleden ook het verlies van het besef van wie wij werkelijk zijn.

Émile Gallé: Girandole Coloquintes

Photo by Alexandre Prévot on Flickr

Art Nouveau

Émile Gallé was een Franse glaskunstenaar en meubelmaker en een van de bekendste kunstenaars van de Art Nouveau-beweging in Frankrijk. Hij studeerde plantkunde en filosofie, leerde vervolgens glasbewerken in Meisenthal in Duitsland en ging daarna aan het werk in de glasfabriek van zijn vader. Daar kreeg hij de ruimte om zijn creativiteit de vrije loop te laten en hij experimenteerde eindeloos met het materiaal. Zo ontwikkelde hij hele nieuwe glasbewerkingstechnieken. 

De natuur vormde een grote inspiratiebron voor al zijn werk. "Our roots are in the depths of the woods- on the banks of streams and among the mosses" stond er op de deuren van zijn studio. Daarnaast was hij een sociaal bewogen mens en als overtuigd humanist organiseerde hij onder andere avondonderwijs voor arbeiders.
 

Gallé (1846-1904) werd geboren in Nancy, waar ook de glasfabriek van zijn vader stond en waar hij zijn hele leven zou blijven wonen. In 1901 richtte hij met een aantal andere kunstenaars de 'École de Nancy' op, een provinciaal samenwerkingsverband van kunstenaars en ambachtsmensen die in de Art Nouveau-stijl werkten. Na zijn dood werd de productie van de fabriek onder zijn naam voortgezet door zijn weduwe Harriet en een paar vaste medewerkers. Tot de fabriek in 1930 zijn deuren moest sluiten vanwege de financiële crisis en omdat de Art Nouveau-stijl tegen die tijd uit de mode was geraakt.   

Émile Gallé: Les Coprins, 1902

Saatchi Gallery: stil en stormachtig

Even geen olympisch gejuich, geen vreemd gestorven voormalig minister, geen privacy gehuil en veiligheidsgebrul, geen jeugdwet en geen overstromingen, maar stilte en wonderbaarlijke beelden bij de Saatchi Gallery. En terwijl ik door de site struin ontdek ik Saatchi Art. Ineens herinner ik mij dat een vriendin me hierover vertelde. Ik was het vergeten.

The Guardian: recensie van de expositie Body Language

Saatchi Art biedt kunstenaars een online podium
'Discover art. Get discovered'. Dat is de kernachtige slogan van Saatchi Art. Kunstenaars kunnen hier hun eigen werk uploaden naar de om het te presenteren en te verkopen.
Weer wat geleerd, zoals Anton Dingeman het altijd zegt.

Kunstenaar Lokanath Pradhan op Saatchi Art

Groots wonen in een heel klein huis

De Amerikaanse Christopher Smith en Merete Mueller wonen samen in een klein zelfgemaakt huisje op wielen. Dat ontdekte ik via Facebook, waar de volgende titel mijn aandacht trok: 'At First, I Felt Sorry For The People Who Live In This Tiny House. Then I Looked Closer…Now I’m Jealous'. Er stond een foto bij van een nogal miezerig bouwkeetje (foto onder). Ik werd nieuwsgierig en volgde de link.

Tiny is trendy
Nu ik het artikel heb bekeken begrijp ik die titel helemaal. Want ik wil nu ook zo'n huis. En daarin sta ik kennelijk niet alleen. Er schijnt een ware Tiny House Movement in beweging te zijn: in Amerika is het trendy om klein te wonen.

Meer weten? | bronnen

• viralnova.com, 24 november: 'At First, I Felt Sorry For The People Who Live In This Tiny House. Then I Looked Closer…Now I’m Jealous'
• dailymail.co.uk, 23 november: 'Bigger is not necessarily better': Colorado couple build 124 square foot dream home on a flatbed trailer.
• aljazeera america, 22 november: Living small: The tiny house movement
• Tiny: A Story About Living Small (documentaire van Christopher Smith en Merete Mueller)